Familie, familie en nog meer familie!

Hallo allemaal!

Terwijl jullie genieten van de 'lekkere' 37 graden, heb ik de afgelopen drie weken doorgebracht in het winterse Melbourne! Hoewel 3,5 week eerst lang leken, bleek het achteraf gezien maar net lang genoeg.

Nadat Diana was vertrokken richting Indonesie, was het tijd om mijn reis alleen te gaan beginnen. Na een aantal dagen rust, was het tijd voor het eerste familiebezoek. Nadat we mijn oma's zus eerst hadden opgepikt werd het tijd om Ome Piet (de broer van mijn oma) te bezoeken. Iedere keer sta ik weer te kijken hoeveel ze wel niet op elkaar lijken. Net zoals mij een echt Keysers-face. Na een gezellige ochtend was het tijd om weer door te gaan. In de middag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt met Wilma haar broer Peter en zijn vrouw Heather. Dit zijn de ouders van Claire die ik eerder in Darwin heb bezocht.
Na een week verblijven in huize Beltrame, was het tijd voor mijn eerste werkdag! Afwassen, bedienen, poetsen...heerlijk om weer even aan het werk te zijn (tussen krijsende kinderen en schreeuwende moeders). 's Avonds werd ik alweer direct verwend met een avondje uiteten aan het water in Melbourne, de Docklands. Voor het eten bezochte we een neef van Dennis die een apartement had met een geweldig uitzicht over Melbourne.

In de tweede week gingen we er een aantal daagjes tussenuit richting Bairnsdale. Onderweg 'gooiden' we Dennis uit de auto bij zijn broer Steven. Een man die me erg aan mijn vader deed denken!
Toen was het tijd voor ons vrouwen;) om samen verder te gaan. In de regio waar Steven woont, was twee jaar geleden een heftige brand die veel huizen en mensenlevens kostte. De schade die deze brand heeft aangericht is nog steeds goed te zien. Met kippenvel reden we door het gebied, aangezien Wilma ook persoonlijke verhalen had bij deze gebeurtenis. Van het verdrietige gevoel, gingen we over naar de vrolijke ontmoeting met Ann! Diana en ik hadden haar en haar man Ron al eerder bezocht. Herinneren jullie je nog de paarden...Dat was bij Ann en Ron. Veel mensen die ik de afgelopen drie weken heb ontmoet zag ik voor het eerst en dan is het toch erg leuk om al wat bekendere gezichten te zien. Terwijl Wilma alvast aan de slag ging met het avondeten ging ik mijn handen weer uit de mouwen steken bij de paarden. Heerlijk! Alleen het was toch echt wel een stukje kouder dan de vorige keer. Na de paarden was het tijd om voor een 'avondsnack' te zorgen. Appelflappen! Toch handig zo'n oma die het regelmatig maakt, kon ik nu goed gebruiken. Dankjewel oma;) Na een heerlijke avond lekker eten en kletsen tijd om te slapen...Hiervoor kreeg ik van Ron twee keuzes: in de slaapkamer waar ik de vorst in de ochtend op de muren kon verwachten, of voor de open haard in de woonkamer...1 x raden waarvoor ik heb gekozen! En wat heb ik lekker geslapen, het heerlijke Australie gevoel kwam weer helemaal naar boven.

De volgende ochtend was het tijd om onze reis te vervolgen naar het volgende familielid...en wel eentje waar ik al duizenden verhalen over heb gehoord. Voor onze familie wel bekend als 'John in the bush'. Een broer van Wilma die er een 'iets' ander leefstijl heeft dan ons. (Alles wat je op de foto's ziet heeft hij zelf gemaakt!)

Waar zal ik beginnen...

Bij aankomst vonden we hem al meteen aan het werk in zijn 'werkschuur'. Hij was bezig met een van zijn nieuwe ontwikkelingen. Hoewel de meeste mensen een klein moestuintje hebben, heeft hij toch een iets grotere. Het deed me een beetje denken aan Jurasic Park. Over zijn hele moestuin heeft hij een net gemaakt om de vogels buiten het net te houden. De wilde Cavia's rennen rond voor het onderhoud. En je kon er werkelijk alles vinden! Van vele dingen die ik heb geproefd weet ik de naam niet eens. De hele groente- en fruit winkel was compleet! Daarna was het tijd om een kijkje te nemen in zijn huis. Hij heeft zijn hele huis zelf gebouwd en wel van... modder (klei)! En alsof dat nog niet interessant genoeg was, hij heeft ze allemaal zelf gemaakt met zijn eigen ontwikkelde 'modderbaksteenmachine'. Natuurlijk aan ons de taak om dit ook te gaan proberen. Samen met John hebben Wilma en ik zo'n 75 bakstenen gemaakt. En na het bekijken van het huis zou ik het niet erg vervelend vinden om later ook een huis van modder te hebben;) Voordat zijn huis bewoonbaar was, woonde hij samen met zijn vrouw en dochter in een klein schuurtje. Vergeleken bij dit schuurtje was onze 'keet' van vroeger nog erg luxe! Hier heeft hij 10 jaar in geleefd. Het dak van zijn huis is gelijk aan de grond. Aangezien brand een erg groot gevaar vormt, is John zoals meerdere mensen druk bezig met zijn huis brandveilig te maken.

Van zijn eigen gemaakte huis, naar zijn eigen gemaakte stroom. Hij maakt totaal geen gebruik van de stroom- en watervoorzieningen op een manier zoals wij die kennen. Aan een kant van het huis loopt een stroompje waar John een gedeelte van zijn stroom vandaan haalt. En dit stroompje loopt niet echt direct naast zijn huis. Een flinke afdaling (op de terugweg dus een flinke klim) bracht ons bij dit stroompje. Via een wasmachinemotor en nog een aantal andere technieken (zie foto) maakt hij gebruik van het stromende water om zijn huis te voorzien van stroom. Deze stroom laadt de 6 grote accu's in zijn huis op.

Waarom gebruiken maken van de benzinestations als je je eigen 'oliestation' hebt? John gebruikt tweedehands olie als 'diesel' voor zijn auto. Zo maakt hij o.a. gebruik van de gebruikte olie van Kidsspace. Rondom zijn huis is er ook genoeg ruimte voor minder serieuze dingen. Zo heeft hij een aantal grote 'schommels' en zijn eigen gemaakte 'flying fox'(kabelbaan?) die over zijn 3 km lange oprijlaan vliegt. Als een echte Tarzan liet John ons zien hoe deze schommels het beste gebruikt konden worden..van een verhoogd platform tot op het dak van zijn huis.
In de avond was het tijd voor weer een heerlijke diner met als avondsnack de gemaakte appelflappen. Ik had er namelijk extra veel gemaakt om iedereen ervan te laten genieten:)

De volgende ochtend was het tijd voor een wandeling richting de andere stroomvoorziening. Weer een aardige wandeling verderop lag een reservoir, waar John ook gebruik van maakte voor stroom. Het reservoir was niet meer in gebruik voor de bevolking, maar zorgde wel voor een geweldig uitzicht. Nadat we nog een aantal modderbakstenen hadden gemaakt was het tijd om weer terug te rijden naar huis. John reed met ons mee terug aangezien hij naar Melbourne moest voor een afspraak. Onderweg brachten we nog wat 'wilde' cavia's van zijn tuin weg naar de dierenwinkel en pikte we Dennis weer op bij zijn broer.

Het volgende familiebezoek vond hier thuis plaats. Marc (broer van Wilma) en zijn vier kinderen waren door Wilma uitgenodigd voor het avondeten. Zijn vrouw was lichamelijk niet helemaal fit, dus kon helaas niet komen. Een heerlijk diner, met als toetje mijn eigen gemaakte chocolademouse (krim krak) en natuurlijk na afloop weer appelflappen. Ik moet toch op een manier indruk maken;)

De volgende dag ging ik op stap met Marae en Wilma in Melbourne. Beetje rondslenteren door het centrum van de stad. Nadat we het grootste casino van het Zuidelijke halfrond hadden bezocht was het tijd om weer uit te gaan eten aan het water. Erg chique hoor...jas wordt aangenomen bij binnenkomst, stoel aangeschoven en servetje op je schoot gelegd. Maar het allerbelangrijkste...heerlijk eten! Maarja, Melbourne staat dan ook bekend als de plaats met het beste eten van Australie.

Melbourne staat ook bekend om de Victoria Market. Een markt die er meerdere dagen in de week is. Heerlijk om even over rond te slenteren. Na wat 'meidentijd' was het zaterdagavond tijd om wat tijd door te brengen met de mannen. Dus tijd voor kennismaking met 'footy'. De afgelopen paar weken ben ik de regels al aardig gaan kennen. Van 'zo lomp mogelijk graaien naar de bal' naar 'een logisch en indrukwekkend' spel. Ook ik ben nu best geinteresseerd in dit spel! Maar toch ben ik de afgelopen paar weken de Worldcup goed blijven volgen. Bijna iedere wedstrijd heb ik gezien en zit tijdens de wedstrijden dan ook trouw voor de televisie met Wilma. Haar oranje trui heeft al veel geluk gebracht:D

Afgelopen zondag was het tijd voor de volgende trip van Wilma en mij. Samen met Cathy (zus van Wilma) ginge we twee daagjes na Phillip Island. Na een korte kennismaking en lunch in haar huis met haar man, was het tijd voor vertrek. We hadden een huisje gehuurd, waar we na de strandwandeling lekker konden opwarmen bij de openhaard! Echte winter!

De volgende dag was het meer een mooie herfstdag! Tijd voor een flinke fietstocht van 36 km. (Niet dat ik dat echt mis van thuis;) Toch heerlijk om weer even actief bezig te zijn en verwend te worden met een lekkere lunch...buiten! Voelde net als wintersport..hmm. Na de fietstocht was het tijd voor een bezoek aan de Pinguins en de zeehonden. Hoewel we geen zeehonden zagen en de Pinguins in hun holletjes of het water verstopt zaten was het uitzicht geweldig!

De volgende dag was het weer tijd om naar huis te keren. Maar onderweg bezochten we Annmarie(de vrouw van Marc) die inmiddels al een beetje was opgeknapt. Na wat gezellig gekletst te hebben stopte we op weg naar huis ook nog even bij de ouders van Wilma (zus van oma).

Op dit moment zitten we weer heerlijk thuis en is het morgen toch echt tijd om mijn spullen te pakken. In de avond komen er nog wat familieleden eten en donderdag gaat het volgende gedeelte van mijn trip van start!

Hoewel de zenuwen toch wel een beetje aanwezig zijn, heb ik er vooral ontzettend veel zin in! Alleen amper voor te stellen dat ik donderdag van winterweer naar zomerweer ga. Tijd om de bikini en zonnebrandcreme weer uit de kast(lees: backpack) te halen.

Na alle vele skypegesprekken zal het de komende twee maanden toch iets minder makkelijk zijn contact te hebben met het thuisfront. Ik ben dan ook alleen bereikbaar via mail. Mijn mobiel is niet meer te bereiken, alleen op 21 en 22 juli, wanneer ik een kort bezoek breng aan Brisbane bij James en Dianne.

Iedereen bedankt voor de gezellige skypegesprekken, de mailtjes en berichtjes!

Tot het volgende avontuur,

Liefs Mayon