Outback Experience

Onze outback experience..de beste ervaring tot nu toe in Australie! Vanuit Alice Springs vertrokken we richting de bekende Ayers Rock, oftewel Uluru. Op de weg daar naartoe dachten we, net zoals alle andere toeristen hem al te zien. Maar het was een kleinere versie. Eenmaal bij de echte aan te komen zagen we het verschil. Ontzettend groot en erg indrukwekkend. Ayers Rock heeft een spirituele betekenis voor de Aboriginals. Ze vragen de toeristen ook om hem niet te beklimmen. Maar eenmaal aangekomen, beklom bijna iedereen hem en hij zou binnen een aantal jaren sluiten voor klimmers. Natuurlijk besloten wij hem dus WEL te beklimmen. Met de felle zon op ons bolletje, begonnen we aan de ontzettend steile klim waar geen einde aan leek te komen. Tijdens het poseren voor een foto verloor ik mijn zonnebril, die helaas niet meer te vinden is in de afgrond. Na ongeveer 1,5 uur bereikten we vermoeid de top! Maar de klim was het waard! Ontzettend mooi uitzicht over de outback en de Olga's (oftewel Kata Tjuta). Na een steile klim volgt helaas ook weer een steile afdaling en ik was weer blij toen ik weer met beide benen op de vlakke grond stond!

Na de klim werd het tijd voor onze eerste zonsondergang in de outback en waar kun je die beter zien dan bij Uluru zelf. Helaas waren we niet de enige, want de hele parkeerplaats stond vol. Maar dit kon het uitzicht niet verpesten...geweldig mooi! Terug, net zoals iedereen, richting het resort waar je je alles behalve in de outback voelt.

De volgende ochtend was het tijd om vroeg op te staan. In het pikke donker reden we richting de Olgas voor de zonsopgang. Een perfecte plaats om de zonsopgang te zien op Ayers Rock en de Olgas, een geweldig begin van de dag kan ik je vertellen! Na een ontbijtje tijd voor onze volgende wandeling, de Valley of the Winds. Een wandeling die je tussen de Olgas door erg klein laat voelen!
Tijd om weer in de auto te stappen richting Kings Canyon! Aangezien in de Outback niets dicht bij elkaar licht, hadden we pas de volgende dag tijd voor deze wandeling. Dus eerst tijd voor wat kleine stops en wandelingetjes. We besloten bij Kings Canyon eerst de wandeling in de Canyon te doen die werd beloond met een diner bij zonsondergang. Wat is het leven toch zwaar;)
Om de Canyon vanaf een andere hoek te bekijken, keken we alweer tegen een klim aan, waar we de volgende ochtend vroeg aan begonnen, namelijk tijdens zonsopgang! Vroeg in de ochtend is het namelijk nog lekker fris, dus erg geschikt voor zo'n wandeling. In de nachten koelt het namelijk flink af tot zo'n 4-8 graden in tegenstelling tot de warme temperaturen(zo'n 30) overdag. De wandeling was erg mooi en we bleven maar foto's aan het knippen. Je loopt boven over de canyon waardoor je mooie uitzicht hebt en je ogen uit blijft kijken. Vanuit Kings Canyon reden we richting de West Macdonnal Ranges. Deze liggen West van Alice Springs. We besloten richting een plek te rijden voor weer een mooie zonsondergang. Vanuit hier zagen we mensen kamperen in de bush en we besloten daar een kijkje te gaan nemen. Met ons 2WD kwamen we per ongeluk op een 4WD stukje terrecht, maar als kwam goed. Er lagen voldoende stenen, maar we besloten maar tot het begin te rijden. Dit bracht ons tot onze echte Outback kampeerplek! Aan een klein riviertje met bijna niemand om ons heen, zette we ons tentje op en sprokkelden we wat hout voor ons vuurtje. Heerlijke avond! In de bush, met een vuurtje en onder de felle sterrenhemel brachten we de avond door.
De volgende ochtende begonnen we met het verkennen van de West Macdonnel Ranges. Natuurlijk weer te voet! De ene naar de andere wandeling bracht ons tot verschillend gorges(ravijnen/riviertjes). Minder indrukwekkend dan we verwachtte, maar toch erg mooi om te zien. Weer terug in Alice Springs hadden we weer afgesproken met twee Nederlandse jongens om samen te eten. Maar helaas was het deze avond wel erg koud, waardoor Diana en ik ons een kruikje hadden gemaakt...in de Outback! Dit hadden we dus echt niet verwacht!

Tijd om de ' Red Center' te verlaten en richting Darwin te rijden. Na een dag rijden is het tijd om een slaapplek te zoeken. Veel mensen slapen op de rustplaatsen naast de weg. Lekker goedkoop en het geeft toch een anders sfeer dan op een camping. Helaas was de grond te hard om ons tentje op te zetten, waardoor we onze eerste ervaring met in de auto slapen hebben meegemaakt. Helaas was deze auto iets korter dan die in Nieuw Zeeland, maar het dakraam maakte dit helemaal goed. Overal waar we keken zagen we de sterren, dan val je echt heerlijk in slaap!

Onze eerste stop werd Katherine, bekend vanwege de Katherine Gorge. Een wandeling bracht ons bij een indrukwekkende uitkijkplek over de gorge!

Vanuit Katherine reden we richting het bekende Kakadu National Park. Dit scheen een van de mooiste National Parks te zijn, dus het leek ons wel een stop waard. Helaas was er nog veel gesloten vanwege de regen van het regenseizoen. Hierdoor waren veel wegen onbegaanbaar en hadden veel krokodillen zich verplaatst waardoor vele plekken onveilig waren. Ons bezoek aan Kakadu bestond weer voornamelijk uit wandelen en wandelen. Allemaal minder indrukwekkend dan verwacht helaas. Een wandeling bracht ons door een schuilplaats waar vroegen een overleden Aboriginal stam leefde, die nu is uitgestorven. En hier zagen we onze eerste muurschilderingen. Een stukje cultuur mag ook wel na zo'n twee maanden Australie.
Die avond was het weer tijd voor een primitieve kampeerplek met een vuurtje en voornamelijk veel muggen, op tijd het bed in dus!

De volgende ochtend waren we al bijna op het einde van het park. Diana maakte nog een laatste wandeling en ik vond het wel tijd om even te relaxen bij een zwembad. Dat mag ook wel een keertje! Na Kakadu was het tijd voor Darwin. Waar we ons op dit moment bevinden.
Darwin zelf is eerder een groot dorp dan een grote stad, wat het bezoeken al een stuk makkelijker maakt. Na wat winkels bezocht te hebben, besloten we om lekker te relaxen bij de stad lagoon. De zee is namelijk niet geschikt om in te zwemmen door de vele kwallen.
Maar zoals al op vele plaatsen in Australie woont ook hier een achternichtje van mij, Clarie, en dus weer tijd voor familiebezoek. Samen met Claire zijn we gaan uit eten in de stad.

Ondertussen hebben we de afgelopen 1,5 week meer dan 6.000 km gereden!
De tijd begint al op te schieten, want we gaan al bijna aan de Westkust beginnen!

(helaas werkt het weer niet goed met de foto's, deze zullen dus weer later komen)